در تلاش برای همگامی با رقیب خود، اوبر، سرویس درخواست خودرو لیفت قصد دارد ناوگانی از رباتاکسیها را در دالاس “در اسرع وقت در سال 2026” راهاندازی کند.
بر اساس گزارش TechCrunch، رباتاکسیهای جدید از فناوری Mobileye استفاده خواهند کرد و شرکت ژاپنی ماروبنی مدیریت ناوگان را بر عهده خواهد داشت. پس از عملیاتی شدن، کاربران میتوانند از طریق اپلیکیشن لیفت، رباتاکسی درخواست کنند.
اگرچه لیفت هنوز خودروساز این برنامه را اعلام نکرده است، TechCrunch اشاره کرد که فناوری Mobileye در خودروهای تولیدی فورد، جنرال موتورز، آئودی، فولکسواگن، نیسان و سایر خودروسازان ادغام شده است.
سام ابوالسمید، معاون تحقیقات بازار در Telemetry Insights، خاطرنشان کرد: “Mobileye بیش از 20 سال است که فعالیت میکند و یک رهبر جهانی در سیستمهای پیشرفته کمک راننده است. اکثر خودروهای موجود در جادهها نوعی هشدار برخورد از جلو یا سیستم حفظ مسیر مبتنی بر فناوری Mobileye دارند.”
اگرچه لیفت تعداد خودروهای راهاندازی شده در دالاس را اعلام نکرده است، جرمی برد، معاون اجرایی تجربه راننده لیفت، به TechCrunch گفت که این شرکت قصد دارد پس از اولین حضور در تگزاس، ناوگان خود را به هزاران خودرو در چندین شهر گسترش دهد.
رقیب لیفت، اوبر، قبلاً اعلام کرده است که با Waymo برای ارائه خدمات رباتاکسی در آستین و آتلانتا همکاری میکند. تسلا نیز قصد دارد در ماه ژوئن خدمات درخواست خودروی خودران را در آستین راهاندازی کند.

استراتژی دارایی سبک لیفت برای رباتاکسیها
ادوارد سانچز، تحلیلگر ارشد در TechInsights، گفت: “احتمالاً ابتکار لیفت در پاسخ به اوبر است که اقدامات تهاجمی برای ایجاد مشارکت در زمینه خودروهای خودران انجام داده است.”
او اشاره کرد که رویکرد “دارایی سبک” لیفت به عملیات، مشارکت آن با ماروبنی را توضیح میدهد. سانچز گفت: “لیفت، مانند اوبر، رویکردی تا حدودی تدریجی برای تجاریسازی خدمات رباتاکسی در پیش گرفته است.”
او خاطرنشان کرد که دارا خسروشاهی، مدیرعامل اوبر، گفته است که تجاریسازی کامل رباتاکسیها به دلیل هزینه بالای فعلی خودروهای خودران – اغلب بیش از 200 هزار دلار – و هزینههای عملیاتی بالاتر نسبت به خودروهای دارای راننده انسانی، یک پیگیری طولانیمدت خواهد بود.
ابوالسمید توضیح داد: “اوبر و لیفت کسبوکار خود را بر این ایده بنا کردند که هیچ چیز را مالک نیستند. تنها چیزی که آنها مالک هستند، پلتفرم نرمافزاری آنهاست. آنها هیچ خودرویی را مالک نیستند. آنها مجبور نیستند به آنها سوخت بزنند. آنها مجبور نیستند آنها را بیمه یا نگهداری کنند. این برای رباتاکسیها مشکلساز است زیرا اکنون باید کسی را پیدا کنید که مالک، اپراتور و نگهداری آن خودروها باشد.”
“بنابراین، انواع جدیدی از چالشهای عملیاتی و هزینههای عملیاتی مرتبط با رباتاکسیها وجود دارد که در خودروهای دارای راننده انسانی وجود ندارد، زمانی که شما به شخص دیگری تکیه میکنید که خودروی خود را به پلتفرم شما بیاورد.”
رویکرد متضاد تسلا
سانچز افزود که اگرچه تسلا به طور گستردهای به عنوان رهبر از نظر مایلهای پیموده شده و پوشش جغرافیایی سرویس خودران کامل (FSD) خود در نظر گرفته میشود، اما اخیراً رویکرد خاص خود را به رباتاکسیها با سایبرکاب به نمایش گذاشته است.
او خاطرنشان کرد: “همچنین تا حدودی مشخص نیست که آیا تسلا ناوگانی تحت مدیریت شرکت را در مقیاس بزرگ دنبال خواهد کرد یا صرفاً به عنوان یک پلتفرم عمل میکند تا مالکان فردی را قادر سازد از سایبرکاب – یا احتمالاً سایر تسلاها با قابلیت کاملاً خودران – به عنوان یک سرمایهگذاری کارآفرینی استفاده کنند.”
او خاطرنشان کرد که تسلا از نظر تاریخی بسیار یکپارچه عمودی بوده و اغلب رویکردی متضاد به فناوریها داشته است. یک نمونه قابل توجه، اجتناب تسلا از لیدار در مجموعه فناوریهای حسگر خودران آن است، در حالی که بخش عمدهای از بقیه صنعت آن را پذیرفته یا آن را یک فناوری “اجباری” برای عملکرد ایمن AV در نظر گرفته است.
ابوالسمید گفت: “تسلا از استفاده از هر نوع حسگر دیگری امتناع میکند، که من فکر میکنم یک اشتباه اساسی است. من فکر نمیکنم آنها بتوانند یک پلتفرم رباتاکسی قابل اجرا را با یک سیستم فقط دوربین بسازند. به اندازه کافی قوی نیست. در شرایط نور کم خوب کار نمیکند. در مه یا باران خوب کار نمیکند. ارزانتر است، اما استحکام سیستمی را که از انواع مختلف حسگرها استفاده میکند، ندارد.”
آیا رباتاکسیها میتوانند اعتماد مصرفکننده را جلب کنند؟
مارک جیارلی، تحلیلگر سهام در Morningstar Research Services، لیفت را در مسابقه مشارکت رباتاکسی عقب مانده میداند.
جیارلی گفت: “مهمترین نکتهای که باید به خاطر داشته باشید این است که لیفت در مقایسه با آنچه اوبر ارائه میدهد، ارزش پیشنهادی بسیار کمتری برای تولیدکنندگان خودروهای خودران دارد، زیرا شبکه رانندگان و مسافران لیفت بسیار کوچکتر از اوبر است. اگر یک شرکت AV با اوبر شریک شود، دسترسی به 75 درصد از بازار درخواست خودرو ایالات متحده را تضمین میکند، اما اگر با لیفت شریک شود، فقط به 20 تا 25 درصد از بازار درخواست خودرو ایالات متحده دسترسی پیدا میکند.”
در این فصل اولیه داستان رباتاکسی، فناوری با چالشهایی روبرو بوده است. مارک ان. ونا، رئیس و تحلیلگر اصلی در SmartTech Research، گفت: “راهاندازی رباتاکسیها آسان نبوده است. استقرار رباتاکسیها در شهرها با چالشهای عمدهای مانند موانع نظارتی، با فرآیندهای تأیید پیچیده و در حال تحول که در مناطق مختلف متفاوت است، روبرو است. مشکلات فنی از پیمایش در محیطهای شهری متراکم پر از موانع غیرقابل پیشبینی مانند عابران پیاده، دوچرخهسواران و مناطق ساختوساز ناشی میشود. علاوه بر این، دستیابی به اعتماد عمومی و اطمینان از ایمنی در مقیاس بزرگ، به ویژه پس از حوادث برجسته مربوط به خودروهای خودران، موانع قابل توجهی باقی میماند.”
راب اندرل، رئیس و تحلیلگر اصلی در Enderle Group، موافقت کرد که راحت کردن مردم با فناوری مشکلساز بوده است. “آزمایشهای در مقیاس بزرگ با سر و صدا، خطاهای ناوبری و نقصهایی که برخی از مسافران را سرگردان کرده است، مشکلاتی داشته است. آنها هنوز تا حد زیادی ایمنتر از خودروهای دارای راننده انسانی هستند، اما وقتی اتفاق بدی رخ میدهد، چون جدید هستند، حادثه توجه غیرمعمولی را به خود جلب میکند و تصور نادرستی از ناامن بودن فناوری ایجاد میکند.”
افزایش راحتی مصرفکننده با رباتاکسیها
با این حال، نشانههایی وجود دارد که مصرفکنندگان با فناوری راحتتر میشوند. J.D. Power در دومین مطالعه تجربه رباتاکسی ایالات متحده که در ماه اکتبر منتشر شد، رضایت مصرفکننده از تجربه رباتاکسی را 8.53 در مقیاس 10 امتیازی یافت.
این شرکت تحقیقاتی، داده و تجزیه و تحلیل مصرفکننده در تروی، میشیگان، همچنین گزارش داد که اعتماد مصرفکننده هنگام سوار شدن در یک وسیله نقلیه کاملاً خودکار و خودران در میان کسانی که در یک رباتاکسی سوار شدهاند (76 درصد) 56 واحد درصد بالاتر از جمعیت عمومی است که این تجربه را نداشتهاند (20 درصد).
کاتلین ریزک، مدیر ارشد معیار سنجی تجربه کاربر و فناوری Power، اذعان کرد که بسیاری از مصرفکنندگان با تجربه رباتاکسی تمایل دارند از پذیرندگان اولیه باشند.
ریزک گفت: “آنچه در مورد پذیرندگان اولیه فناوری پیدا میکنیم این است که آنها همیشه انتظار ندارند فناوری هنگام نو بودن به طور کامل کار کند، اما میخواهند بخشی از این تجربه باشند. بنابراین، ممکن است با مشکلی روبرو شوند، اما مایلند آن را به عنوان بخشی از فناوری نادیده بگیرند – مانند رفع اشکال.”