## رباتهای زیرآبی نجات دهندهی زمین از ذوب شدن یخچالهای قطبی
دانشمندان ناسا، در تلاش برای درک بهتر تغییرات آب و هوایی و تأثیر آن بر ذوب شدن یخچالهای قطبی، به دنبال راه حلهای نوینی هستند. این بار، تیم مهندسین ناسا در حال ساخت ناوگانی از رباتهای زیرآبی هستند تا با استفاده از آنها، سرعت ذوب شدن یخچالهای قطبی در اطراف قطب جنوب و تأثیر آن بر افزایش سطح آب دریاها را به طور دقیقتر اندازهگیری کنند.
این رباتها که توسط آزمایشگاه پیشرانش جت ناسا (JPL) در نزدیکی لس آنجلس در حال توسعه هستند، میتوانند به اعماق آبها در سختترین مکانهای زمین دسترسی پیدا کنند. نمونه اولیه این رباتها در ماه مارس، در یک آزمایشگاه متعلق به نیروی دریایی ایالات متحده در شمال آلاسکا، در زیر سطح یخزده دریای بوفورت، آزمایش شد.
هدف از ساخت این رباتها، جمع آوری دادههای دقیقتر در مورد سرعت ذوب شدن یخچالهای قطبی در اثر گرم شدن آبهای اطراف قطب جنوب است. این اطلاعات به دانشمندان کمک میکند تا مدلهای کامپیوتری دقیقتری برای پیشبینی افزایش سطح آب دریاها در آینده ایجاد کنند.
سرنوشت بزرگترین یخچال قطبی جهان، موضوع اصلی کنفرانس یازدهم کمیته علمی تحقیقات قطب جنوب بود که در این هفته در جنوب شیلی برگزار شد. در این کنفرانس، حدود 1500 دانشگاهی و محقق از سراسر جهان گرد هم آمدند تا در مورد این موضوع بحث و گفتگو کنند.
مطالعهای که در سال 2022 توسط آزمایشگاه JPL انجام شد، نشان داد که نازک شدن و خرد شدن یخچالهای قطبی در قطب جنوب از سال 1997 تاکنون، باعث کاهش جرم آن به میزان 12 تریلیون تن شده است. این میزان دو برابر تخمینهای قبلی است.
ناسا اعلام کرده است که ذوب شدن کامل یخچالهای قطب جنوب باعث افزایش سطح آب دریاهای جهان به 60 متر (200 فوت) خواهد شد.
یخچالهای قطبی، ورقههای عظیم یخ شیرین هستند که به مدت هزاران سال شکل گرفتهاند. این یخچالها مانند ستونهای عظیمی هستند که مانع از سر خوردن یخچالهای کوهستانی به سمت اقیانوس میشوند.
تصاویر ماهوارهای نشان میدهد که بخشهای خارجی یخچالها به صورت تکههای عظیم یخ شناور (کوههای یخ) در اقیانوس فرو میریزند و سرعت این فرآیند از سرعت بازسازی یخچالها بیشتر است.
در عین حال، افزایش دمای آب اقیانوسها باعث تخریب این یخچالها از زیر میشود. دانشمندان امیدوارند با استفاده از رباتهای زیرآبی IceNode بتوانند این پدیده را با دقت بیشتری بررسی کنند.
این رباتها استوانهای شکل هستند و طول آنها حدود 2.4 متر و قطر آنها 25 سانتیمتر است. آنها از طریق حفرهای در یخ یا از طریق کشتیها در دریا به اعماق آبها فرستاده میشوند.
این رباتها به هیچ گونه سیستم پیشرانشی مجهز نیستند و با استفاده از نرمافزارهای هدایت خاص، به سمت نقاطی که یخچالهای قطبی به آب دریا برخورد میکنند، هدایت میشوند. این نقاط، حتی برای امواج رادیویی غیرقابل نفوذ هستند.
“هدف این رباتها جمع آوری دادهها به طور مستقیم از محل ذوب شدن یخچالها در آب دریا است. ” این جمله را ایان فنتی، یکی از دانشمندان تغییرات آب و هوایی JPL مطرح کرده است.
هنگامی که این رباتها به هدف خود میرسند، بار خود را رها کرده و به سمت بالا شناور میشوند. سپس، با رها کردن سه شاخه از انتهای ربات، به قسمت زیرین یخچال متصل میشوند.
IceNodes به مدت یک سال به طور مداوم دادههای زیر یخ، از جمله تغییرات فصلی را ضبط میکنند. پس از آن، خود را رها کرده و به سمت دریا شناور میشوند تا دادهها را از طریق ماهواره به زمین ارسال کنند.
پیش از این، نازک شدن یخچالهای قطبی با استفاده از ارتفاعسنجهای ماهوارهای که ارتفاع یخ را از بالا اندازهگیری میکنند، بررسی میشد.
در آزمایش مارس، یک نمونه اولیه از IceNode تا عمق 100 متر (330 فوت) در اقیانوس فرو رفته و دادههایی در مورد شوری، دما و جریان آب جمع آوری کرده است. آزمایشهای قبلی در منطقه Monterey Bay در کالیفرنیا و در زیر سطح یخزده زمستانی دریاچه Superior ، در شمال میشیگان انجام شده است.
در نهایت، دانشمندان معتقدند 10 پروب برای جمع آوری دادهها از یک حفره یخچالی مناسب هستند، اما ” هنوز نیازمند توسعه و آزمایش بیشتر هستیم ” قبل از اینکه جدول زمانی برای استقرار آنها در مقیاس بزرگ را تعیین کنیم.” گلیچ این موضوع را مطرح کرده است.